سکوت تنهایی من

راستش امسال روز مادر دلم خیلی گرفت...زنگ زدم به مامانم و روز مادر رو بهش تبریک گفتم ..بغض توی صداشو از راه دور حس میکردم واسه همین زیاد کشش ندادم.... بهم گفت : دخترم روز تو هم مبارک...گفتم ای بابا ما که مادر نیستیم اگه مادر بودیم الان اینجا نبودیم که.... واقعا الان خودم احساس میکنم اصلا لایق کلمه مادر نیستم .... خلاصه دلم حسابی واسه خودم گرفت....

در هر صورت این روز قشنگ رو به همه شما مادرهایی که واقعا مادر هستین و اون بهشتی که میگن لایق زیر پاهای شماست ...به شماهایی که واسه خوشبختی فرشته های آسمونی از هیچ کاری دریغ نمیکنین... به شمایی که آغوش گرمتون همیشه برای بغل گرفتن کوچولوتون بازه و هیچ وقت اونا رو دلتنگ نمیذارین .... اول از همه به مادر مهربون و دوست داشتنی خودم و خلاصه به همه شمایی که مثل من نیستید، از ته ته قلبم تبریک میگم و امیدوارم خدا همیشه سایه شماها رو بالای سر کوچولوهاتون نگه داره

سلام...

امروز کلی کار کردم... بالاخره تو خوابگاه دانشگاه مستقر شدم...تو طبقه آفریقایی ها! نمیدونم چیم شبیه اینهاست...فعلا تنهام و هم اتاقی ندارم... خدا بخواد و یه دختر چشم آبی آفرقایی قسمت ما بشه!

اینقدر از نوشته هاتون انرژی گرفتم که یه کم حالم بهتر شد... واقعا ممنونم...

چند نکته جالب هندی:

- اینجا میمون زیاده... بچه های اینجا میگن میمون میاد تو اتاق و جلو چمشون میوه هاشونو میخوره و بقیه میوه ها رو هم با پلاستیک گره میزنه و میبره ( اگه یه وقت دیدین چیزی ننوشتم بدونین میمون دیدم سکته کردم)

محیط دانشگاه عین جنگل ، هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ تنوع حیوانات ... سنجاب، موش، گربه (البته موشها بقدری گنده هستن که گربه ها جرأت نزدیک شدن به اونها رو ندارن!) سگ، سمور،کلاغ، .... فکر کنم فقط شیر نداره!

-امروز کنار خیابون یه مرد گدا کاملا برهنه دیدم... یعنی واقعا این فقیرا پول یه شورت خریدن هم ندارن؟

حتما عکس براتون میذارم....

سلام

طبق قولی که دادم مثل معتادا دنبال اینترنت بودم تا خبر رسیدنم رو بهتون بدم

بله ما رسیدیم و این اولین پست من از هند هست

عجب سرعتی داره این اینترنت ...

جاتون خالی هرچی تو این ٢٨ سال گریه نکرده بودم از خجالت خودم در اومدم....

در هر صورت سوار هواپیما شدم و بعد از ٣ ساعت جایی پیاده شدم که یه دنیای دیگه بود...همه چی فرق داشت... آدمها. روابط. زبانها. همه چی....

اومدم هتل .... تازه فهمیدم چقدر خوشگلما (تو این همه سیاه ) همه اینجا یه جوری نگام میکنن

دانشگاه رفتم و کارها رو تا حدودی انجام دادم... روحیه ام زیباد خوب نیست... دلم واسه همه تنگ شده از همه بیشتر قلبم...

احتمالا میرم خوابگاه که لااقل دور و برم شلوغ باشه شاید کمتر فکر و خیال کنم...

یه ذره به تقویت روجیه احتیاج دارم... خوشبختانه پدر و مادرم و خیلی از دوست جونای خوبم دائم زنگ میزنن اس ام اس میدن و بهم روحیه میدن....

چقدر کشور غریب سخته ( یکی ندونه فکر میکنه ١٠ ساله دورم) ولی خداییش دلم تنگ شده...

ببخشید پستم اینقدر بی حس و حال بود ... دل و دماغ ندارم دیگه چیکار کنم؟

ایشالله پست بعد...

امروز اومدم با یه خبر خوب...

توجه توجه:

توی که دانشگاه برای سال اولی ها Fresher Party گرفته بود بنده به عنوانMiss Evening انتخاب شدم کسایی که کاندید شده بودن باید یک برنامه اجرا

تا از توی برنامه ها یکی به عنوان بهترین برنامه و زیباترین انتخاب میشد. یکی از بین دخترها و یکی از بین پسرها...من هم با اجازه شما رقص ایرانی اجرا کردم و خلاصه به عنوان برترین دختر انتخاب شدم کلی ذوق کردم دیگه تو اروپا و امریکا که نمیتونیم جلون بدیم ولی اینجا میشه خلاصه که در حال حاضر شما دارین وبلاگ قشنگترین دختر دانشگاه رو میخونین

2 سال بعد:

سلام به همه ىوستای وبلاگیم

امروز اولین فیلم من روی پرده سینماهای هند اکران شد و...