سکوت تنهایی من

دوتا خونه اونورتر از ما عروسیه... سوای از سر و صدایی که ما رو حسابی از درس و مشق تو این فصل امتحانا انداخته .... جالبه که یه سری از آداب و رسوم ازدواج هندیها (روز عروسی ) رو که باز هم نتیجه تحقیقات بنده هست رو بدونین....

روز عروسی ، عروس بدون هیچ آرایشی و لباس و کلا مثل یه روز عادی میشینه تو خونه تو یه اتاق که هیچ کس نباید بره تو اون اتاق...

بعد آقای داماد با لباس دامادی و بزک دوزکهای مخصوص سوار بر اسب در حالی که لباس عروس رو در دست داره از راه میرسه و میهمانها همه بهش خوشامد میگن و حالا ....

آقای داماد نفر اولی هست که میره تو اون اتاق و عروس رو میبینه بدون هیچ آرایشی ...

بعد لباس رو به عروس میده ، یعنی اینکه آقا حاضر شو...

بعد مسئول آرایش عروس یکی از فامیلهای داماد که آرایش بلده در اولویت قرار داره وگرنه کس دیگری میاد تو اون اتاق و شروع به آرایش عروس میکنه و دستهاشو حنا میکنه ...

در حین آرایش عروس باید گریه کنه و هیچ حرفی هم نزنه ! هرچی بیشتر گریه کنه و کمتر حرف بزنه یعنی اصالت خانوادگی بیشتری داره !‌ (قابل توجه این دخترهای ایرانی که تازه تو آرایشگاه هزار تا خورده فرمایش دارن که خط چشمم اینجوری باشه و سایه فلان رنگ )

در هر صورت عروس گریه کنان آماده میشه و یه حلقه گل میدن دستش که حالا پاشو برو تو مهمونا و گل رو بنداز گردن دوماد ! عروس میاد و گل میندازه و داماد هم گل میندازه گردن عروس .... و عروس اصلا نباید برقصه یا خیلی بخنده و خوشحال باشه (این هم قابل توجه عروسهای ایرانی که به زور باید بشونیشون )

خلاصه عروسی تموم میشه و ....

و یه سری دستید که حتما دیدین تو فیلمها تا آرنج هر دو دستشون پره با ید تا یکسال دستشون باشه ... اینم بگم که ایتقدر تحمل این دستبندها سخته که من یه روز دستم بود تمام دستم خارش گرفته بود.... چه برسه یه سال....

خلاصه اینهم عروسی هندیها !!!!!!!!